Дар бораи ҷашнвои ҷаласаҳо, таҷрибаи миёнаи тирамоҳ, кормандони ширкати мо якҷоя ҷамъ шуда, як ҳизби хурсандиоварро баргузор карданд. Мо ҳама гуна бозиҳои шавқоварро дар якҷоягӣ бозӣ мекунем, ки моро ба наздиктар меорад. Ҳамзамон, ҳама тӯҳфаи дигар гирифтанд, ки моро ба ҳайрат ва хушбахтона эҳсос кард. Дар ин лаҳзаи фаромӯшнашаванда, мо фикр мекунем, ки бисёр чизҳои муҳими ҳаёт дар атрофи мо ҳастанд. Ин як чизи хеле махсус ва аҷибест барои ҷашн гирифтани ҷашнвораи миёнамӯҳлат бо ҳамкоронам.
Бо мақсади таъмини бехатарии ширкат ва саломатии кормандон, шӯъбаи истеҳсоли рӯшнои рӯшнои моҳидорӣ машқҳои сӯхтор ташкил карда шудааст. Дар ин чорабинӣ, мураббиёни касбӣ аз шӯъбаи оташгирӣ даъват карда шуданд, ки омӯзиши дониши оташи оташ ва машқҳои амалиро пешниҳод кунанд, то кормандон дар бораи чӣ гуна мубориза бо ҳолатҳои фавқулоддаи сӯхтор фаҳмида шаванд. Тавассути ин фаъолият, кормандон ҷараёни табобати фавқулодда, фирорро аз масири оташфишонӣ ва омезиши сӯхтор дар ҷои ҳодиса ва огоҳӣ дар бораи худидоракунии наҷот ва нигоҳ доштани бехатарии ширкат пурталаб кард чораҳои эҳтиётӣ ва амволи кормандон. Инчунин дар бораи кормандон огоҳии бехатарии сӯхторро беҳтар мекунад.
Дар соли ҷорӣ ҳамаи шарикони мо, ҳама шарикони мо барои бартараф кардани душвориҳои докайд-19 якҷоя кор карданд ва иҷрои беҳтарро ба анҷом мерасонданд. Мо мехостем, ки аз ин фурсат истифода бурда, ба шарофати самимии худ барои кӯшишҳои онҳо изҳори сипос кунем. Сарфи назар аз фишорҳои иқтисодӣ ва душвориҳои зироат, ки дар натиҷаи пентисемияи 19 пенемияи 19 пандемия ба вуҷуд омадааст, дар тӯли сол фурӯши ширкат 50 фоиз афзоиш ёфтааст. Бо сабаби корҳои вазнин ва кӯшишҳои ҳар як корманд дастоварди бузургест, балки аз сабаби ӯҳдадории ширкат ва эътиқоди ширкат ба кори гурӯҳӣ. Мо медонем, ки ҳамааш аз иродаи мо, кори сахт ва бунёди амиқии ҳамкорӣ бо мизоҷон меояд. Минбаъд мо кор карданро идома хоҳем дод, бунёди муҳити беҳтар ва беҳтари истеҳсолиро идома хоҳем дод, биёед якҷоя бо мушкилиҳои бештар мулоқот кунем, ояндаи беҳтареро эҷод кунем!
